özlenen şeyler

şu an yaşadığım okul iş para gelecek kaygısı olmadan akşam ezanına kadar sokaklarda top oynamayı özledim. ayakların, üstün, başın pis toprak,çamur. kapıda annen terlikle tehdit eder. sonra seni kucaklar banyoya fırlatır. çabuk duş al"der. off nasıl özledim hem de.

Lise öncesini özledim ben, bu insanın başına gelen en acımasız şeylerden biri çocukluğunun bitmesi. Hele şimdikiler onu bile yaşayamıyor ki gelde ölme.

(bkz: wes) herkes tanımaz. Özledim ibneyi

(bkz: baba) (bkz: sümeyye)

çocukluğum. terk derdimin, dışarıda 5 dakika daha fazla kalabilmek olduğu çocukluğum. ailece yapılan hafta sonu kahvaltıları, akşam yine ailece televizyon karşısında içilen çay. geri getiremeyeceğim kim varsa, ne varsa hepsini çok özledim. hatta öyle özledim ki gidenleri, kalan olmak yük oldu artık iyice.

valla yalan olmasin eski sevgili desem degil, eski arkadas desem hic degil, onlarin sagladigi mutlulugu ozledim sanirim. ya da oyle degil lan aslinda. asik olmayi ozledim ben. aynen bu oldu bak..

ilk gençlik yıllarım. bıyıklarım terlemeden önceki halim. lan hayat, bana bir hayat borçlusun!

eski sevgilimin mükemmel ötesi olan kalçaları.

(bkz: oksijen) edit: az önce biri osurdu da

lisede matematik hocasının ders boyunca götüne bakmayı özledim..

asosyal sözlük'süz bir hayat. başıma ne büyük bir bela aldım ben böyle. aman allah'ım.

vize haftası ders çalışmayıp sabaha kadar konuştuğum ibne, evet kendisi ibne.

süper lig'deki ankaragücü

çocukken çüküm açıkta rahat rahat gezebilmeyi özledim

(bkz: 2pac)

akşam ezanından önce eve girmek zorunda olduğumuz zamanlar

küçükken 31 cekmek

para. özledim ne yapayım.

genel olarak değilde kendimde özlediğim ilginç şey var, hırs:( hırslılığımın gittiğini görüyorum her konuda hırsımı özlüyorum, gelir misin?:(

7 sene öncesine dönmek isterdim, ilkokul 8. sınıfın başına. hayatım da bu kadar makara bi sene geçirdiğimi hatırlamıyorum.

valla en çok amcamlarla 101 oynamayı özledim

kanayan gül fotoğrafını özledim

yaz

ramazanda iftar sonrası takıldığımız zamanlar.

o, gülüşü, bakışı hatta trip ve kavgalarımızı bile özledim.

ilklerimiz. (ilk olan her şey ilk sevgilimiz, ilk oyuncagimiz..)

(bkz: yaz mevsimi) benim için baştadır babuşlar. ankara soğuğu yetti artık yeminle.

ya bizim bahçede evin bir duvarı dışarı çıkıntı yapıyo.baya dar bir yer.oraya sığmayı özledim.cidden.

babamın askılıkta ki ceketi.koşup birden bire sarılır koklardım, gizli gizli yapardım ki bunu güçsüzlük diye anlamasınlar.ne alaka ? babanın ceketini koklamak gibi bir güçsüzlük mü olur.o koku bana hep bereketi, sevgiyi, aileyi, güveni anımsatırdı aslında sigara kokardı ama ben öyle hissederdim ah ah..

(bkz: lise)

lise yıllarımda, öğle tatili zamanında, okulun yakınında ki mezarlıkta 5 kişinin tek nefeste döndüğü son sigara tanesi.. iyi ki çarpılmadık mezarlık tepelerinde..

anlayış.

bugün yolda gördüm onu. önce uzaktan fark ettim ben . yanimdaki arkadaşimla konuşmaya devam ettim hiçbir şey olmamış gibi . geçti gitti yanımdan. bir kere daha gitti donmemek üzere. onu çok ozledigimi fark ettim. arkami dönüp koşup yakalayıp ulan hiç mi acımadin bize onca yasanmisliga be diyemedim. basımı eğip yoluma devam ettim. en acısı da bu işte. aranan , özlenen, beklenen hiçbir zaman siz olmuyorsunuz .

3 sene önceki beni özledim. kaybettiğim benliğimi.

şampiyonluk. (bkz: beşiktaşlı olmak)

1-lise 2-lise 3-lise çok özledim o amaçsız günlerimi

eve girdiğimde hayatın bitmemesini özledim. mahalle dostlukların, kapının önünde piknik tupunde çay demlemeyi, mahallede köhne yerde içmeyi özledim. dostlarımı özledim.

özgürlüğüm ve buna bağlı olarak huzurum.

bana squirtel demesini özledim...

babaya sarılmak.

annem tarafından uyandırmaya çalışılarak atar yapıp uyanıp miss anne kahvaltısına oturmak babamla şakalaşmak akşam üstü birayla sigarayla alsancak çimlerde keyif yapmak.

çocukluğum

derede yüzmek. hemde eylül ayında. yaşayanlarla, şuan yaşamayan ama yaşamasını çok çok istediğim insanlarla. çok özledim

çocukluğum tabiki, dert yok tasa yok sabah çık dışarı misket, taso, topaç, bisiklet daha bir sürü oyun oyna akşam ezanına kadar ne güzeldi be

ailecek gidilen piknikleri, yapılan mangalları, oynanan oyunları özledim

3 4 yaşlarındayken babam eve her girdiğinde gidip sarılıp hoşgeldin derdim şimdi pek sevmediğim bir şahıs haline geldi bende onun bir boka parazit olamayacak kızıyım. eskiden aile sevgisi çok güzeldi. küçüksün hataların hoşgörülüyor. büyüdün mü? masraf, israfçı, tembel, sokak kızı oluyorsun. laf dinlemez asi oluyorsun. laf anlamaz duvara mı konuşuyorum olursun. abinin biricik kız kardeşi, babanın sevdiği küçük kızı, anasının kuzusu olmaktan 3. şahısa terfi edersin. birden buraya bir gelir misin canımdan çıkar gel olursun. ama sorarsanız çoçukluğunu hiç mi yaşamadın diye yaşadım doya doya. ama keşke biraz daha uzun olsaydı.

yumiyumu özledim. turboyu, çat patı, tapalı tabancayı, topaçı, atariyi ve misketi... akşam ezanının anlamını, akraba ziyaretini, komşu ya da akraba ölünce evde bi kaç gün tv açılmamasını, yaz yatilinde kuran kursuna gitmeyi özledim ben. mesele çocukluğu özlemek değil. ne bileyim sanki 90lar ayrı bi dünyaydı be.

annemi özledim ona böyle bütün gücümle sarılmayı özledim ona sevdiğim çocuğu anlatmayı özledim yemekleri beraber yapmayı özledim herşeyiyle özledim

çocukluğum. daha üstümde baskı yok, stres yok, sıkıntı yok, arkadaşlık dostluk daha güzel falan. off yine sıkıntı bastı aq, bok mu vardı büyüdüm.